Wartość odtworzeniowa mieszkania jest iloczynem powierzchni użytkowej lokalu ze wskaźnikiem przeliczeniowym kosztu odtworzenia jednego metra kwadratowego mieszkania, czyli średniego kosztu jego budowy. Wysokość wskaźnika ustalana jest przez wojewodów dla miast będących jego siedzibą oraz dla województw. Termin wartości odtworzeniowej znajduje zastosowanie w przepisach regulujących ubezpieczenie budynków od ognia, i pozostałych zdarzeń losowych, oraz określając wartość danej nieruchomości dla celów komunalizacji mienia państwowego.
W nomenklaturze ubezpieczeniowej wartość odtworzeniowa oznacza po prostu wartość odpowiadającą kosztom odtworzenia poprzez remont, odbudowę lub naprawę mieszkania. Odtworzenie nie może przy tym polegać na ulepszeniu nieruchomości w stosunku do jego poprzedniego stanu, czyli wykorzystać w tym celu należy te same materiały, technologie, wymiary i konstrukcję.
Przy określeniu wartości odtworzeniowej należy uwzględnić także stopień zużycia nieruchomości, a dodatkowo oddzielnie określić wartość gruntu, na którym mieszkanie się znajduje oraz wartość jego części składowych. Wartością gruntu będzie koszt jaki należałoby ponieść przy zakupie gruntu o takich samych cechach. Wartością części składowych będzie natomiast koszt ich odtworzenia, ewentualnie zastąpienia, pomniejszony o wyrażony kwotowo stopień ich zużycia.
Jak obliczyć wartość odtworzeniową?
Obliczenie wartości odtworzeniowej można zapisać według następującego wzoru:
Wo = Wb + Wg = (Ko – SzKo) + Kzgr
przy czym poszczególne skróty oznaczają:
– Wo – wartość odtworzeniową,
– Wb – wartość części składowych gruntu,
– Wg – wartość samego gruntu,
– Ko – koszt odtworzenia poszczególnych części składowych,
– SzKo – zużycie części składowych,
– Kzgr – koszt zakupu gruntu.
Obliczając koszty odtworzenia należy zastosować ceny tych samych technologii, jakie w mieszkaniu zostały użyte. Zastępując części składowe należy natomiast wyliczyć ich wartość w oparciu o zachowanie ich dotychczasowych funkcji oraz zastosowanie obecnie dostępnych technologii.
W celu obliczenia wartości kosztów odtworzenia czy zastąpienia stosuje się technikę szczegółową lub technikę elementów scalonych. Pierwsza polega na określeniu ceny każdego z elementów budowlanych, a ich suma składa się na koszt odtworzenia. Druga, określana także techniką wskaźnikową, polega na pomnożeniu ceny przez liczbę jednostek, które podlegają wycenie. Ta metoda odnosi się do metra kwadratowego lub sześciennego.