Opłata adiacencka jest świadczeniem pieniężnym przymusowym i bezzwrotnym. Jest ustalana oraz nakładana przez organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego i dotyczy właścicieli tych nieruchomości, których wartość wzrosła wskutek pewnych zdarzeń. Jednym z takich zdarzeń jest podział nieruchomości.
Opłata adiacencka przy podziale nieruchomości – czym jest?
Ustalenie opłaty adiacenckiej dokonuje się w oparciu o art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. nr 102, poz. 651, ze zm.). Na jej podstawie, jeśli w wyniku podziału wartość nieruchomości wzrasta, na jej właściciela może zostać nałożona opłata adiacencka z tego tytułu.
Decyzję taką ustala wójt, burmistrz lub prezydent miasta, zaś wysokość stawki procentowej opłaty zależy od ustaleń rady gminy – nie może być jednak większa od 30% różnicy wartości nieruchomości. By decyzja o konieczności uiszczenia opłaty adiacenckiej była ważna, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
- podział nieruchomości nastąpił w wyniku decyzji właściciela,
- ustalenia opłaty adiacenckiej dokonano przed upływem 3 lat od dnia zatwierdzenia podziału nieruchomości,
- w dniu, w którym podział nieruchomości został zatwierdzony, obowiązywała uchwała rady gminy z ustaleniami na temat wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej,
- nastąpił faktyczny i udowodniony wzrost wartości nieruchomości.
Opłata adiacencka a wycena
Jak udowodnić wzrost wartości nieruchomości? W tym celu należy wykazać, że wartość nieruchomości przed podziałem była niższa niż po jej podziale. Podstawowym dowodem, który temu służy jest operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego. Dokonuje on wyceny nieruchomości przed podziałem oraz po jej podziale, a następnie sporządza dokument, który jest poddawany ocenie administracji (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta). Po uzyskaniu jej akceptacji, dokument staje się podstawą do wyliczenia opłaty adiacenckiej, która powstaje w oparciu o różnicę między wartością nieruchomości przed i po podziale. Decyzja o konieczności uiszczenia nie jest ostateczna. Jeśli właściciel danej nieruchomości się z nią nie zgadza, ma prawo złożyć odwołanie w ciągu 14 dni od daty otrzymania decyzji. Odwołanie powinno zawierać zarzuty formalne lub merytoryczne, uzasadniające brak podstaw do nałożenia opłaty adiacenckiej, np. błędy w wycenie.